Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci wybitnej artystki poznańskiej sceny muzycznej – śp. Ireny Marii Szulc-Kruk, która odeszła 18 sierpnia 2025 roku, przeżywszy 94 lata. Była artystką wielkiego talentu, pedagogiem z pasją i serdecznym podejściem do młodych wykonawców. Irena Szulc-Kruk przez 25 lat była związana z Teatrem Muzycznym w Poznaniu (dawniej Operetką Poznańską), gdzie w latach 1956–1981 występowała jako primadonna.
Na poznańskiej scenie zadebiutowała w 1956 roku (pod pseudonimem artystycznym Ina Tesi), gdzie zagrała w premierowym spektaklu „Wiktoria i jej huzar” w reżyserii Paula Abrahama. Widowisko to zapoczątkowało działalność Państwowej Operetki Poznańskiej.
O Teatrze Muzycznym w Poznaniu Irena Szulc - Kruk mówiła: „Tu spełniły się moje wszystkie marzenia”.
Urodzona 15 maja 1931 roku w Rumii-Gdyni, Irena Szulc-Kruk była absolwentką Średniej Szkoły Muzycznej w Sopocie (klasa śpiewu i fortepianu) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu, którą ukończyła w 1957 roku na wydziale wokalnym w klasie prof. Janiny Cygańskiej.
Na scenie zadebiutowała w 1955 roku jako Rozalinda w „Zemście nietoperza” J. Straussa w Operetce Gliwickiej. Rok później, w Operze Poznańskiej, wcieliła się w rolę Konstancji w „Uprowadzeniu z Seraju” W. A. Mozarta.
Przez 29 lat pracowała jako pedagog, ucząc śpiewu w Studium Piosenkarskim oraz w Szkole Muzycznej nr 2 w Poznaniu (wydział wokalny). Współpracowała również z placówkami edukacyjnymi w Niemczech i Austrii.
Była także reżyserką piętnastu widowisk muzycznych, wśród których znalazły się takie tytuły jak „Wiedeńska bombonierka”, „Zabawa lalek”, „Stare melodie” czy „Rewia melodii i tańca”.
Za swoją działalność artystyczną i pedagogiczną Irena Szulc-Kruk została uhonorowana licznymi wyróżnieniami. Wśród nich znalazły się m.in.: Złoty Krzyż Zasługi – przyznany z okazji 50-lecia pracy artystycznej, Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a także tytuł Członka Zasłużonego ZASP.
Irena Szulc – Kruk zaśpiewała w 80 operetkach i musicalach oraz 10 operach, m.in.:
„Wesoła wdówka” Fr. Lehar (Hanna),
„Krysia Leśniczanka” J. Jarno (Krysia),
„Hrabina Marica” I. Kalman (Marica),
„Kraina uśmiechu” Fr. Lehar (Liza),
„Eksportowa żona” St. Renz (Krystyna),
„Piękna Helena” J. Offenbach (Helena),
„Księżniczka czardasza” I. Kalman (Sylwa),
„Wiedeńska krew” J. Strauss (Gabriela),
„Cygańska miłość” Fr. Lehar (Ilona).
Artystka podkreślała, że swoją biografię pt. „Zwierzenia Księżniczki czardasza” pisała z zamiarem utrwalenia choćby fragmentu swojego życia, a także historii osób, które los postawił na jej drodze.
W 2015 roku jeden z foteli na widowni Teatru Muzycznego w Poznaniu został oznaczony imieniem Ireny Szulc – Kruk, symbolicznie upamiętniając jej obecność na tej scenie.
Życiową maksymą Ireny Szulc - Kruk były słowa: „Najważniejsze dla mnie był zawsze mój zawód wszechstronny – jestem śpiewaczką, pedagogiem, reżyserem.” Słowa te najlepiej oddają jej podejście do sztuki i życia – pełne oddania, pasji i wielowymiarowego zaangażowania w kulturę. W Teatrze Muzycznym w Poznaniu pozostanie zapamiętana jako postać wyjątkowa – nie tylko dzięki niezapomnianym kreacjom scenicznym, lecz także dzięki swojej klasie oraz serdeczności.
(Materiał nadesłany)